ONDER FRANSE STERRENHEMELS

We hadden er lang naar uitgekeken, maar uiteindelijk was het dan zover: het waarneemweekend voor WLS- en LWSK-leden. Na een aantal spijtige afmeldingen bleven we met elf diehards over. In vijf duo’s en één enkeling op zich vertrokken we vrijdag in de loop van de dag richting Fourdrain. Ikzelf vertrok met Margreeth rond half zes ’s avonds richting Frankrijk. Het was een heerlijke rit. Het aantal rotondes was niet te tellen, maar we vermaakten ons prima onderweg. Rond een uur of 11 ’s avonds kwamen we aan in het dorpje Fourdrain.

Een stukje rijden leidde ons naar onze eindbestemming: het kasteel van Fourdrain. We wisten gelijk dat we goed zaten doordat we een groot aantal rode lampjes zagen heen en weer bewegen. Toen ik uitstapte was ik overweldigd door de sterrenpracht: de Melkweg strekte zich hoog boven ons uit als een lichtgevende band. Niet normaal hoe mooi! Zo had ik dit nog nooit gezien! Er stonden een zestal telescopen opgesteld en meteen konden we meegenieten van prachtige objecten waaronder de Andromedanevel, de Ringnevel, de Halternevel en de Herculessterrenhoop. Later op de avond werd het nog sprookjesachtiger met onder andere de Sluiernevel. Uiteindelijk hield ik het rond drie uur toch maar voor gezien en zocht ik mijn bedje op. Het beloofde ook de volgende nachten nog helder te worden, kansen te over om deze prachtige sterrenhemel verder te verkennen.
De volgende ochtend was het aantal mensen aan het ontbijt om 10 uur gering. De meesten kwamen pas rond het middaguur uit hun warme nestjes. Enkelen waagden zich – ondanks de frisse temperatuur van het water – aan een duik in ons privézwembad. Ik had er bewondering voor, maar deed het hen niet na! Ook een potje tafeltennis tussen Maaike en Kees zag er erg professioneel uit. Ze waren duidelijk aan elkaar gewaagd! Rond lunchtijd kregen we nog een verrassingsbezoek van Henny en IJsbrand. Zij waren op doortocht naar hun vakantiehuisje een stukje verderop en kwamen ons even begroeten met een lekker plakje cake. Tijdens hun bezoek werden er geweerschoten gelost. De eigenaars van het landgoed hadden ons er de vorige avond nog voor gewaarschuwd: er zou voor een korte tijd op eenden geschoten worden voor de traditionele eendenjacht en we moesten voor alle zekerheid onze telescopen afdekken, aangezien er met loden bolletjes geschoten zou worden. We hebben inderdaad een aantal van deze bolletjes op ons stukje landgoed gekregen! Heel bizar, die eendenjacht! Daarna gingen we met een clubje van vier boodschappen doen bij de enorme Carrefour in Laon. Karretje vol geladen! Ook de Lunt werd even opgesteld om een kijkje te nemen naar de Zon, maar de bewolking speelde ons wel een beetje parten.
Verder hadden de mannen het erg naar hun zin met een biertje hier en een wijntje daar. ’s Avonds was het helaas te bewolkt om waar te nemen. De weinige sterren die er waren hadden me wel aangemoedigd om mijn telescoop op te stellen, maar ik was een beetje overmoedig geweest. Met veel moeite kon ik de Zomerdriehoek en Cassiopeia onderscheiden, maar daar hield het dan ook op. Het gevolg was dat we binnen lekker gekeuveld hebben over van alles en nog wat: sterrenkunde, maar ook geschiedenis en zelfs Trump kwam aan bod. De eersten zochten hun bedje al om half elf op, ietwat teleurgesteld omdat het niet helder genoeg was, en in de hoop dat de volgende dag betere luchten zou opleveren. Een klein clubje trok het tot een uur of twee, maar moest dan uiteindelijk ook de aftocht blazen. Kort nadat Maaike zich naar boven begeven had, stuurde ze een appje naar de mensen die nog beneden zaten. Of we alsjeblieft even naar boven wilden gaan om een spin dood te maken. Na wat grappen en grollen ging Casper uiteindelijk toch maar Maaike redden, maar deze was er niet meer zo gerust in om op haar kamer te slapen en zocht maar een ander bedje op voor de nacht. Het thema spin werd nog meerdere keren aangehaald die avond voor we uiteindelijk allemaal onze bedjes opzochten.
Op zondag begon de dag erg zonnig en werd er dan ook weer gezwommen. De weinige bewolking was hoopvol voor de avond die nog moest komen en ook de Lunt werd weer opgesteld. Een bewijs dat het hier tijdens het weekend geen enkel moment saai was, werd geleverd toen ik door de Lunt naar de Zon aan het staren was. Ik zat onder een Peruaans dekentje te genieten van twee zonnevlammen toen ik plots een brandluchtje rook. Ik dacht aanvankelijk dat het aan het dekentje lag, tot ik zag dat er rook uit de adapter kwam. Er was even paniek, maar toen werd de adapter los geschakeld van de telescoop. Uiteindelijk liep het met een sisser af en was er geen schade aan de zonnekijker. Take-home message: laat nooit een adapter in de felle zon liggen! Kort na het ongelukje met de adapter werd Margreeth ook nog gestoken door een agressieve wesp. Wat hebben we avonturen beleefd! Die avond was het gelukkig ook nog helder. Rond acht uur werden de telescopen opgesteld. Helaas liep dat niet bij iedereen van een leien dakje.
Enkelen hadden heel wat problemen met het uitlijnen van de telescopen met een go-to systeem. Maar uiteindelijk kon iedereen aan de slag. Het werd een lange, productieve nacht. Niet alleen werden een heleboel deep sky-objecten waargenomen, maar er werd ook een groot aantal meteoren gezien. Marjan zag er zelfs eentje terwijl ze door haar telescoop aan het turen was en was daar uitermate verrast door. Ikzelf heb die avond maar liefst 26 objecten waargenomen, een mooie oogst voor één nacht. Helaas hield op een bepaald moment mijn batterij ermee op, en dat betekende voor mij het einde van het waarnemen. Op dat moment hadden de meesten er echter al een punt achter gezet, het was toen namelijk al over half twee. Binnen werd er wel nog even gezellig nagepraat met een biertje en een wijntje. Op een bepaald moment was enkel Sander nog hardcore aan het waarnemen, o.a. op zoek naar de komeet Giacobini-Zinner, maar helaas zonder resultaat. En dus stopte ook Sander maar met waarnemen. De meesten gingen rond een uur of half vier dan toch maar slapen. Per slot van rekening moesten we de volgende dag alweer terugkeren naar de Lage Landen. Het opstaan om tien uur ging niet helemaal van harte, maar veel keus hadden we niet. Bij het ontbijt hebben we nog even gezellig teruggeblikt op het weekend en geconcludeerd dat we het erg naar ons zin gehad hebben, en dat het voor herhaling vatbaar is. Na het ontbijt hebben we de boel opgeruimd en alle tassen ingepakt en één voor één keerden we weer huiswaarts. Enkelen hebben nog last gehad van fileleed op de terugweg, maar we zijn allemaal heelhuids terug thuisgekomen. Het was een weekend om nooit meer te vergeten!